Piotr Truchel

Teraz Rock: "..na 'Hell Flower' dominuje akustyczne granie i przyjemny, emocjonalny śpiew artysty, z tym że jak na taką stylistykę - brzmienie jest bardzo przestrzenne. (…)'Hell Flower' pieści ucho... Moje najbardziej ulubione fragmenty płyty to 'Barfly', który staje się w pewnym momencie przebojowy, 'Shine" - najfajniej rozegrany rytmicznie (bogate perkusjonalia, ale i frapujące wyhamowania w muzycznej akcji), a także zwiewne, piękne, atmosferyczne numery 'Hell Flower (Garden)' i 'Tricity Nights' stanowiące klamrę tego bardzo przyjemnego albumu."

Laboratorium Muzycznych Fuzji „(…) Panowie z gitarą nie wyszli nigdy z mody, ale ostatnio można zauważyć, że w naszym kraju zdobywa popularność coraz więcej artystów, którzy opierają swoją muzykę głównie na brzmieniu gitary i tembrze własnego głosu.(…) Pete True wkracza w to towarzystwo pełen pewności siebie i z garścią uwodzicielskich melodii...Zazwyczaj po napisaniu recenzji przez długi czas nie wracam do muzyki, którą opisałem. Czuję się zwyczajnie nią przesączony i potrzebuję przewietrzyć głowę. W przypadku debiutu Pete True nie mam kompletnie takiej potrzeby i z wielką chęcią będę wracać do tych utworów długo po ukazaniu się tej recenzji. A wszystko za sprawą uzależniających melodii i urzekającej muzyki, która przepełnia ten „piekielny kwiat”. Piotr w wyżej wymienionej grupie zajął właśnie swoje wygodne miejsce i miejmy nadzieję, pozostanie na nim dłużej..." Jarek Kowal (Soundrive.pl, Uwolnij Muzykę, Trojmiasto.pl): "...warto osłuchać się z „Hell Flower” - jednym z najciekawszych akustycznych polskich wydawnictw ostatnich lat(...) każdy, komu bliskie są piękne melodie i duża dawka emocji powinien poczuć się usatysfakcjonowany....charakterystyczne dla całego krążka jest wymieszanie naleciałości z grunge'u (zwłaszcza Days of the New), poetyckiej stylistyki zbliżonej do Leonard Cohena (jest nawet cover „I'm Your Man”), nastrojowego folku spod znaku Marka Kozelka, a nawet goth rockowego chłodu..." Przemek Gulda (…) " nader ciekawy - Piotr Truchel, znany na co dzień z zespołu Absyntia, który tym razem zaprezentował materiał ze swojej solowej płyty. Truchel już w szeregach swojego macierzystego zespołu od lat pokazywał, że ma wybitny talent do pisania klasycznie brzmiących piosenek. Pod nowym szyldem zupełnie nic się nie zmieniło. To znów są utwory, które już podczas pierwszego przesłuchania mocno zapadają w pamięć (…)”